Ajj akhan Waris Shah nu is about the horrors of the partition of the Punjab during the 1947 Partition of India. The poem is addressed to the historic Punjabi poet Waris Shah (1722-1798 CE), who had written the most popular version of the Punjabi love tragedy, Heer Ranjha. It appeals to Waris Shah to arise from his grave, record the Punjab’s tragedy and turn over a new page in Punjab’s history.
Ajj akhan Waris Shah nu kiton kabran wichon bol
[Today, I call Waris Shah, “Speak from your grave,”]
Te ajj kitaben ishq da koi agla warka fol Ik roi si dhi
[And turn to the next page in your book of love,]
Punjabi di too likh likh maare waen
[Once, a daughter of Punjab cried and you wrote an entire saga,]
Ajj lakhan dhiya rondiyan tenoon Warish Shah no kehn
[Today, a million daughters cry out to you, Waris Shah,]
Ve dardmandan diaa dardiaa uth tak aapna Punjab
[Rise! O’ narrator of the grieving! Look at your Punjab,]
Ajj bole lashan wichian te lahu di bhari chenaab
[Today, fields are lined with corpses, and blood fills the Chenab]
ਅੱਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਕਿਤੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲ।
ਤੇ ਅੱਜ ਕਿਤਾਬੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ।
ਇਕ ਰੋਈ ਸੀ ਧੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਤੂ ਲਿਖ ਲਿਖ ਮਾਰੇ ਵੈਣ
ਅਜ ਲੱਖਾਂ ਧੀਆਂ ਰੌਂਦੀਆਂ ਤੈਨੂ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਕਹਿਣ
ਵੇ ਦਰਦਮੰਦਾਂ ਦਿਆ ਦਰਦੀਆ ਉੱਠ ਤੱਕ ਆਪਣਾ ਪੰਜਾਬ।
ਅਜ ਬੇਲੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਵਿਛੀਆਂ ਤੇ ਲਹੂ ਦੀ ਭਰੀ ਚਨਾਬ
اج آکھاں وارث شاہ نوں، کتھوں قبراں وچوں بول
تے اج کتابِ عشق دا کوئی اگلا ورقہ پَھول
اک روئی سی دھی پنجاب دی، تُوں لکھ لکھ مارے بین
اج لکھاں دھیاں روندیاں، تینوں وارث شاہ نوں کہن
اُٹھ درد منداں دیا دردیا، اُٹھ ویکھ اپنا پنجاب
اج بیلے لاشاں وچھیاں تے لہو دی بھری چناب